Ειναι πολλες οι φορες που εχω αναρωτηθει,τι ειναι φιλια,τι ειναι φιλος και οτι συνεπαγεται με αυτο.Ακους καθημερινα ανθρωπους να αλληλοαποκαλουνται φιλοι.Γνωριζουν ομως,το βαθος και τη σημασια αυτης της λεξης?Σιγουρα δεν εχουν ολοι τους την ιδια αποψη περι της εννοιας αυτης.Σε συνεχεια της προηγουμενης αναρτησης,θα ελεγα πως φιλος,αρχικα,ειναι το μεγαλυτερο ερεθισμα που εχει ο καθενας στην καθημερινοτητα του.
Ο ανθρωπος απο τη φυση του εξαρταται απο τον ανθρωπο και ακομα περισσοτερο απο εκεινον που τον συντροφευει στο μεγαλυτερο διαστημα της μερας,του μηνα,του χρονου,της ζωης του ολοκληρης.Χωρις φιλους,ζωη δε μπορει να υπαρξει.Ομως στην εννοια αυτη,που ονομαζεται φιλια υπαρχουν πολλες θεμελιωδεις δυσκολιες,η ευρεση,η διατηρηση και η επιβεβαιωση.Καποιος καποτε ειπε ''μη βιαστεις να βρεις φιλους,θα τους βρεις,ειναι σιγουρο''.Για ολους υπαρχει καποιος προθυμος να σε αφησει να γινεις το κομματι του και να αφεθει ωστε να γινει και δικο σου.Οταν αυτο το βρεις θα πρεπει να κοπιασεις για να το διατηρησεις,μιας και ο ανθρωπος ειναι πλασμα ανησυχο και θα βρει λογους για να δημιουργησει καταστασεις.Το πιο δυσκολο μερος ομως ειναι η επιβεβαιωση.Υπαρχει δυο στιγμες δυσκολες που ερχονται για ολες τις φιλιες,κατι λογικο,αφου αποτελουνται απο ανθρωπους.Οταν ο φιλος σου χρειαστει να γελασει με την καρδια του για κατι που σε εκανε να χαρεις και οταν χρειαστει να κλαψει η ψυχη του οταν δει ενα δακρυ να τρεξει απο τα ματια σου.Και αυτο θα γινει αυθορμητα,δε θα το επιδιωξει...
Περπαταω τα 19 και εχω τσακωθει πολλες φορες με μεγαλυτερους,που πασχιζαν να εκμηδενιζουν τον ορο φιλια,επειδη καποια στιγμη προδωθηκαν.Για πρωτη φορα στη ζωη μου θελω να τους πω,πως εν μερει ειχαν δικιο,γιατι εγω διεριγνυα τα ιματια μου για φιλιες που δεν ειχαν φτασει στο σταδιο της επιβεβαιωσης.Λαθος μου,που αν το παραδεχτω στους ιδιους θα ακουσω το διαχρονικο και γραφικο''στα ελεγα μικρε''.Ως μεγαλος εγωιστης,δε θα το κανω...
Τους χρωσταω ομως κατι...Μη εχοντας συμπληρωσει,ουτε καν μια 20ετια στο ματαιο τουτο κοσμο,καταφερα να συλλεξω μια ανεκτιμητη εμπειρια,που οσο γρηγοροτερα τη συλλεξει καποιος τοσο πιο γρηγορα θα βελτιωσει τη ζωη του.Καταφερα,λοιπον να καταλαβω τι ειναι φιλος.Φιλος δεν ειναι αυτος που θα σε κερασει μια μπυρα,που θα σου πει ενα αστειο,που θα σου πει οτι εισαι τελειος,που θα σου κανει μια χαρη και που θα σου ζητησει να του πεις συγγνωμη και ευχαριστω...Φιλος ειναι αυτος που θα του πεις σε χρειαζομαι και θα φυγει απο τη Δαφνη να παει στα Ιλισσια,απλα και μονο για να σε ακουει να μιλας.Ειναι αυτος που θα το παιζεται μαζι δημοσιογραφοι,ηχογραφωντας δηθεν ραδιοφωνικες εκπομπες,αποθηκευοντας εκει τα ονειρα σας,χωρις κανεις να το καταλαβαινει.Ειναι αυτος που λερωνεται απο τον εμετο που κανεις μετα απο ενα παρειστικο μεθυσι για μια γκομενα και δε του καιγεται καρφι που θα βρωμαει.Ειναι αυτος που ενω μενει στα Τρικαλα,σε σκεφτεται,σου τηλεφωνει και ερχεται με την πρωτη ευκαιρια να δει αν εισαι αυτος που γνωρισε πριν 8 χρονια και αφου δεν εισαι,σε τραβαει με το ζορι σε μια καφετερια οπου μιση ωρα κοιτατε αμηχανα τις εικονες των κινητων σας,χωρις να βγαλετε αχνα και καταλαβαινεται οτι κατι τρεχει,γυρνατε σπιτι το συζητατε και ειστε γεματοι που εχετε ο ενας τον αλλο.Ειναι αυτος που κλεινει τα αυτια του σε ολες τις τασεις αυτοτιμωριας που εχεις και συνεχιζει να ειναι διπλα σου.Ειναι αυτος που σου λεει,δεν εισαι σωστος.Φιλος ειναι αυτος που ενω εχετε μεγαλωσει μαζι,ξαφνικα φευγει,παει στη Ζακυνθο,τα μεχρι τοτε ονειρα και αναμνησεις του γκρεμιζονται και τα κλειδωνει με καρδια πληγωμενη σ'ενα σπιτι στα Ιλισσια και το κλειδι στο δινει.Κι εσυ φυλας τις αναμνησεις που ετσι κι αλλιως θα ειχες απο τις απειρες στιγμες της πιο αθωας ηλικιας,που τις περασατε μαζι.Που παρ'οτι μακρια,ποτε δε χασατε την ''επαφη''που εχετε μεσα σας...ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΣ...
Εγω,λοιπον φιλους εχω,και εφοσον ανακαλυψα ποσο σημαντικο ειναι αυτο,χανωντας καποιους απο αυτους που νομιζα φιλους μου,καταφερα και καταλαβα οτι δεν ειμαι αποτυχημενος,γιατι οπως λεει και ο George Clarence"κανεις ανθρωπος δεν ειναι αποτυχημενος οταν εχει φιλους''.Ετσι μου δοθηκε η ευκαιρια να αναγεννηθω μεσα απο τις σταχτες μου,οπως θα εκανε ενας γνησιος φοινικας(ξερετε εσεις) και να δω τη ζωη αλλιως...Και πανω απο ολα αυτο το χρωσταω σε εσας...που μου αποδειξατε οτι φιλοι ειναι αυτοι που τους αγαπαμε και μας αγαπανε και οχι αυτοι που τους αγαπαμε χωρις ανταποδοση.Μου δινεται,λοιπον,η ευκαιρια να σας πω και το ευχαριστω που τοσο θελατε...
Ευχαριστω!!!
Υ.Γ.Φιλαρακια,εσας δε σας ευχαριστω,σας ευγνωμονω που υπαρχετε...
Ο ανθρωπος απο τη φυση του εξαρταται απο τον ανθρωπο και ακομα περισσοτερο απο εκεινον που τον συντροφευει στο μεγαλυτερο διαστημα της μερας,του μηνα,του χρονου,της ζωης του ολοκληρης.Χωρις φιλους,ζωη δε μπορει να υπαρξει.Ομως στην εννοια αυτη,που ονομαζεται φιλια υπαρχουν πολλες θεμελιωδεις δυσκολιες,η ευρεση,η διατηρηση και η επιβεβαιωση.Καποιος καποτε ειπε ''μη βιαστεις να βρεις φιλους,θα τους βρεις,ειναι σιγουρο''.Για ολους υπαρχει καποιος προθυμος να σε αφησει να γινεις το κομματι του και να αφεθει ωστε να γινει και δικο σου.Οταν αυτο το βρεις θα πρεπει να κοπιασεις για να το διατηρησεις,μιας και ο ανθρωπος ειναι πλασμα ανησυχο και θα βρει λογους για να δημιουργησει καταστασεις.Το πιο δυσκολο μερος ομως ειναι η επιβεβαιωση.Υπαρχει δυο στιγμες δυσκολες που ερχονται για ολες τις φιλιες,κατι λογικο,αφου αποτελουνται απο ανθρωπους.Οταν ο φιλος σου χρειαστει να γελασει με την καρδια του για κατι που σε εκανε να χαρεις και οταν χρειαστει να κλαψει η ψυχη του οταν δει ενα δακρυ να τρεξει απο τα ματια σου.Και αυτο θα γινει αυθορμητα,δε θα το επιδιωξει...
Περπαταω τα 19 και εχω τσακωθει πολλες φορες με μεγαλυτερους,που πασχιζαν να εκμηδενιζουν τον ορο φιλια,επειδη καποια στιγμη προδωθηκαν.Για πρωτη φορα στη ζωη μου θελω να τους πω,πως εν μερει ειχαν δικιο,γιατι εγω διεριγνυα τα ιματια μου για φιλιες που δεν ειχαν φτασει στο σταδιο της επιβεβαιωσης.Λαθος μου,που αν το παραδεχτω στους ιδιους θα ακουσω το διαχρονικο και γραφικο''στα ελεγα μικρε''.Ως μεγαλος εγωιστης,δε θα το κανω...
Τους χρωσταω ομως κατι...Μη εχοντας συμπληρωσει,ουτε καν μια 20ετια στο ματαιο τουτο κοσμο,καταφερα να συλλεξω μια ανεκτιμητη εμπειρια,που οσο γρηγοροτερα τη συλλεξει καποιος τοσο πιο γρηγορα θα βελτιωσει τη ζωη του.Καταφερα,λοιπον να καταλαβω τι ειναι φιλος.Φιλος δεν ειναι αυτος που θα σε κερασει μια μπυρα,που θα σου πει ενα αστειο,που θα σου πει οτι εισαι τελειος,που θα σου κανει μια χαρη και που θα σου ζητησει να του πεις συγγνωμη και ευχαριστω...Φιλος ειναι αυτος που θα του πεις σε χρειαζομαι και θα φυγει απο τη Δαφνη να παει στα Ιλισσια,απλα και μονο για να σε ακουει να μιλας.Ειναι αυτος που θα το παιζεται μαζι δημοσιογραφοι,ηχογραφωντας δηθεν ραδιοφωνικες εκπομπες,αποθηκευοντας εκει τα ονειρα σας,χωρις κανεις να το καταλαβαινει.Ειναι αυτος που λερωνεται απο τον εμετο που κανεις μετα απο ενα παρειστικο μεθυσι για μια γκομενα και δε του καιγεται καρφι που θα βρωμαει.Ειναι αυτος που ενω μενει στα Τρικαλα,σε σκεφτεται,σου τηλεφωνει και ερχεται με την πρωτη ευκαιρια να δει αν εισαι αυτος που γνωρισε πριν 8 χρονια και αφου δεν εισαι,σε τραβαει με το ζορι σε μια καφετερια οπου μιση ωρα κοιτατε αμηχανα τις εικονες των κινητων σας,χωρις να βγαλετε αχνα και καταλαβαινεται οτι κατι τρεχει,γυρνατε σπιτι το συζητατε και ειστε γεματοι που εχετε ο ενας τον αλλο.Ειναι αυτος που κλεινει τα αυτια του σε ολες τις τασεις αυτοτιμωριας που εχεις και συνεχιζει να ειναι διπλα σου.Ειναι αυτος που σου λεει,δεν εισαι σωστος.Φιλος ειναι αυτος που ενω εχετε μεγαλωσει μαζι,ξαφνικα φευγει,παει στη Ζακυνθο,τα μεχρι τοτε ονειρα και αναμνησεις του γκρεμιζονται και τα κλειδωνει με καρδια πληγωμενη σ'ενα σπιτι στα Ιλισσια και το κλειδι στο δινει.Κι εσυ φυλας τις αναμνησεις που ετσι κι αλλιως θα ειχες απο τις απειρες στιγμες της πιο αθωας ηλικιας,που τις περασατε μαζι.Που παρ'οτι μακρια,ποτε δε χασατε την ''επαφη''που εχετε μεσα σας...ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΣ...
Εγω,λοιπον φιλους εχω,και εφοσον ανακαλυψα ποσο σημαντικο ειναι αυτο,χανωντας καποιους απο αυτους που νομιζα φιλους μου,καταφερα και καταλαβα οτι δεν ειμαι αποτυχημενος,γιατι οπως λεει και ο George Clarence"κανεις ανθρωπος δεν ειναι αποτυχημενος οταν εχει φιλους''.Ετσι μου δοθηκε η ευκαιρια να αναγεννηθω μεσα απο τις σταχτες μου,οπως θα εκανε ενας γνησιος φοινικας(ξερετε εσεις) και να δω τη ζωη αλλιως...Και πανω απο ολα αυτο το χρωσταω σε εσας...που μου αποδειξατε οτι φιλοι ειναι αυτοι που τους αγαπαμε και μας αγαπανε και οχι αυτοι που τους αγαπαμε χωρις ανταποδοση.Μου δινεται,λοιπον,η ευκαιρια να σας πω και το ευχαριστω που τοσο θελατε...
Ευχαριστω!!!
Υ.Γ.Φιλαρακια,εσας δε σας ευχαριστω,σας ευγνωμονω που υπαρχετε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου